บทที่ 111 111

111

เวลาสามเดือนที่ผ่านมายามที่ไม่มีญาดาข้างกาย คาลิเอโปรู้สึกเปลี่ยวเหงาเศร้าซึมระทมทุกข์ในใจ เหมือนกับตอนที่วรัญชิญาตายจากเขาไป ดวงตาของเขาไม่ว่าจะกวาดตามองไปที่ใดภายในบ้านหลังใหญ่ เขาจะมองเห็นร่างของญาดาทุกที่ไป หากพอเดินเข้าไปใกล้ภาพลวงตาภาพนั้นก็จางหายกลายเป็นอากาศที่ว่างเปล่า อาหารเช้าที่ญาดา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ